อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 12 วันที่ 14 มี.ค. 56
สองคนอยู่ในห้องทำงานของโบสถ์ ชิษณุพงษ์ยื่นรูปกอหญ้าที่ได้มาจากแตงให้ คุณแม่วันเพ็ญรับมาดูเป็นรูปที่กอหญ้าโอบกอดคุณแม่วันเพ็ญ มือข้างที่กอดอยู่มีแหวนวงเล็กๆ สวมอยู่
“แม่เป็นคนให้รูปนี้ไปกับหนูแตงเองค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือคะ”
“คุณแม่ดูแหวนที่กอหญ้าใส่สิครับ แหวนรูปดาว...คุณแม่รู้มั้ยครับว่ากอหญ้าเอาแหวนวงนี้มาจากไหน”
“คุณแม่ยุพาเคยเล่าให้แม่ฟังว่าแหวนวงนี้ติดตัวกอหญ้ามาตั้งแต่เล็ก ตอนที่ท่านเจอกอหญ้าถูกวางทิ้งไว้หน้าโบสถ์ กอหญ้ามีแหวนวงนี้ติดอยู่ พร้อมกับล็อกเก็ตอีกอันนึง”
คุณแม่วันเพ็ญพยายามนึก
“เอ เท่าที่พอจะจำได้ มันเป็นล้อกเก็ตกลมๆ ไม่ใช่สิ เป็นรูปไข่ สีเงินๆ แล้วเหมือนจะมีลวดลายสลักเอาไว้”
สีหน้าชิษณุพงษ์นิ่งฟังอย่างสนใจ
ชิษณุพงษ์กำลังกดโทรศัพท์ถึงกอหญ้าอย่างร้อนใจ มองรูปกอหญ้าที่หน้าจอโทรศัพท์ ขณะได้ยินเสียงแว่วๆ ออกมาจากโทรศัพท์เครื่องนั้น
“บริการฝากหมายเลขโทร.กลับ Welcome to call back service”
ชิษณุพงษ์กดตัดสาย แล้วกดโทรศัพท์ออกอีกครั้ง คราวนี้ชิษณุพงษ์โทรเข้าที่วังศิวาลัย ศรีเป็นคนมารับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ วังศิวาลัยค่ะ”
“ผมชิษณุพงษ์นะ ขอพูดกับกอหญ้าหน่อย”
“คุณกอหญ้าไม่อยู่แล้วค่ะ”
ชิษณุพงษ์งง “ไม่อยู่แล้ว...หมายความว่ายังไงศรี”
ศรีพูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจ “คุณกอหญ้าไม่ได้อยู่วังศิวาลัยแล้วค่ะ ตั้งแต่คุณชายเสีย คุณพเยียเธอก็ให้คุณกอหญ้าไปอยู่ที่อื่น”
ชิษณุพงษ์ทั้งตกใจ และไม่พอใจ “ได้ยังไง! แล้วคุณอาดาราว่ายังไง คุณอาดารายอมให้พเยียไล่กอหญ้าออกจากวังด้วยเหรอ” ศรีเงียบไป อ้ำอึ้ง “ศรี ศรีได้ยินฉันหรือเปล่า”
ชิษณุพงษ์ไม่รู้ว่าเวลานั้นที่วังศิวาลัย พเยียยืนหน้าบูดบึ้งอยู่ตรงหน้าศรี ที่ยืนหน้าจ๋อยอยู่ข้างโทรศัพท์ พเยียเอาหูโทรศัพท์วางลง พูดข่มขู่
“ทีหน้าทีหลัง อย่าให้ฉันจับได้ ว่าเธอเอาเรื่องในวังไปเล่าให้คนข้างนอกฟัง ไม่งั้น ฉันจะไล่เธอออกตามนังกอหญ้าไปอีกคน เข้าใจไหม”
“ค่ะ คุณหนู”
ด้านชิษณุพงษ์ขับรถกลับอย่างร้อนใจ ขณะกำลังโทร.หาแตง ที่บ้านในกรุงเทพฯ แตงรับสาย
“ว่าไงจ๊ะ คุณณุ”
“ฉันกำลังกลับจากเชียงใหม่ แต่ตอนนี้ ฉันอยากให้แตงช่วยอะไรหน่อย”
“ช่วยอะไรอีกล่ะ คุณณุ ที่แตงช่วยคุณณุคราวที่แล้ว เจ้ายังไม่หายโกรธแตงเลยนะ”
“เอาน่ะ เดี๋ยวฉันจะบอกพ่อกับแม่เอง ว่าฉันบังคับเธอให้ทำ”
“แล้วคราวนี้จะให้แตงทำอะไรล่ะ”
“กอหญ้าถูกไล่ออกจากวังศิวาลัย ฉันพยายามติดต่อคุณอาดาราก็ไม่สำเร็จ เธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม แตง ฉันอยากรู้ว่ากอหญ้าอยู่ที่ไหนแล้วมันเกิดอะไรขึ้นที่วังศิวาลัย”
ส่วนอิศรขับรถมาจอดหน้าตึกบ้านอดิศวร เจอสุบรรณยืนรออยู่
“อ้าว มาทำอะไรตรงนี้”
“มารอคุณอิศรไงครับ ก็สั่งให้ผมมาหา เอ นี่ติดโรคความจำเสื่อมมาจากคุณกอหญ้าหรือยังไงครับ”
“เดี๋ยวปั้ด...ฉันรู้โว้ย ว่าฉันนัดให้แกมาหาที่บ้าน แต่ที่ฉันถาม เพราะฉันสงสัย ว่าแกมายืนทำซากอะไรที่หน้าบ้าน ทำไมไม่เข้าไปข้างใน”
“บรรยากาศข้างในมันไม่ค่อยจะดีน่ะครับ ผมทนนั่งอยู่ไม่ไหว” อิศรงง “คุณอิศรเข้าไปดูเองละกัน”
อิศรเดินเข้าไป สุบรรณตาม
พออิศรเดินเข้ามาในห้องโถง เจอพเยียนั่งหน้าตาเอาเรื่องรออยู่ พอเห็นอิศร พเยียก็ลุกขึ้นยืน เข้าประเด็นทันที
“คุณกับนังกอหญ้าพาแม่ฉันไปอยู่ที่ไหน”
“ไปอยู่ในที่ปลอดภัย”
“ฉันต้องการคุณแม่คืน พาท่านกลับไปที่ศิวาลัยเดี๋ยวนี้”
อิศรยิ้มกวน “ไม่...คุณอาดาราจะไม่กลับไปที่นั่น แล้วเธอ ก็จะไม่ได้เห็นหน้าท่านอีก”
สุบรรณมองอิศร ทำท่าเหมือนอยากจะเตือน แต่อิศรไม่สนใจสุบรรณ
พเยียโกรธ “หมายความว่ายังไง นี่คุณคิดจะลักพาตัวคุณแม่ของฉันงั้นเหรอ”
“ผมช่วยท่านออกมาต่างหาก” อิศรย้อน
“ท่านเป็นแม่ของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์เอาตัวท่านไป เอาแม่ฉันคืนมานะคุณอิศร ไม่งั้นฉันจะ...” พเยียขู่
“จะทำไม คุณจะทำไม” อิศรท้า เกรียนสุด
สุบรรณเข้ามาสะกิด
“เขามีสิทธิ์แจ้งความเอาผิดคุณกับคุณกอหญ้าได้นะครับ”
อิศรยิ้มเยาะ “เขาไม่กล้าหรอก สุบรรณ” หันไปหาพเยีย “ผมพนันให้ก็ได้ ว่าคุณไม่กล้าไปแจ้งตำรวจแน่”
พเยียแค้นที่อิศรพูดจี้ใจดำ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“แก”
“คนอย่างคุณ เจอตำรวจก็วิ่งหนีแทบไม่ทันแล้ว เพราะฉะนั้น ผมอยากทำอะไร ผมก็จะทำ ...คุณทำอะไรผมไม่ได้หรอกคุณพเยีย”
“คอยดูแล้วกัน ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก”
พเยียโกรธ แต่ก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรอิศรไม่ได้ ได้แต่สะบัดหน้าเดินปึงปังออกไป
อิศรมองตามพเยีย ใบหน้ายิ้มขี้เล่นกวนประสาทเปลี่ยนเป็นจริงจัง หันไปหาสุบรรณ
“สุบรรณ”
“ครับ”
อิศรกระซิบข้างหูสุบรรณ ซึ่งสุบรรณพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินเร็วๆ ออกไปทางประตูข้าง คนละทางกับพเยีย
พเยียเดินหน้าบึ้งออกมาจากตึก แทบจะชนกับสกุณาที่เข้ามา
“ว้าย” สกุณาชะงักเมื่อเห็นหน้า “อุ๊ย คุณหนูพเยีย”
พเยียชะงัก หน้ายังบึ้ง ทักอย่างเสียไม่ได้ เพราะอยู่ในอารมณ์ฉุนเฉียว
“อ้อ คุณสกุณา”
สกุณาจ๊ะจ๋าเสียงหวาน “วันนี้มาถึงบ้านอา มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” พอเห็นพเยียหน้าหงิก เลยถามอย่างสอดรู้ “มีปัญหาอะไร ทะเลาะกับตาอิศรหรือไงคะ”
“เปล่า ไม่มีอะไร ขอตัวนะคะ”
พเยียรีบเดินออกไป ไม่เปิดโอกาสให้สกุณาซักถามอะไรอีก สกุณาบ่นพึมพำ
“ไม่มีก็ไม่มีสิ เราอุตส่าห์ทักดีๆ”
พเยียเดินไปได้นิดหนึ่งแล้วชะงัก สีหน้าพเยีย เหมือนคิดอะไรได้ พเยียหันขวับมา
“เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณ...คุณสกุณา”
สกุณาหันมาหา “คะ”
“ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณใช่ไหมคะ ที่เป็นคนซื้อเครื่องเพชรของคุณยายหญิงนภาจรีไป”
สกุณาหน้าม้าน มองพเยียที่ยิ้มๆ อย่างงงๆ ไม่รู้ว่าพเยียจะมาไม้ไหนพเยียยิ้ม ตาวาววับ
เย็นนั้นพเยียขับรถไป คุยโทรศัพท์กับนพดล โดยไม่ใช่สปีคเกอร์
“พี่นพ ฉันเอง อยู่บ้านใช่ไหม...ฉันมีเรื่องจะให้พี่ทำ...”
ขณะเดียวกัน สุบรรณซึ่งตั้งใจขับรถสะกดรอยตามพเยียมาห่างๆ ทางด้านหลัง และคอยมองที่รถพเยียไม่ให้คลาดสายตา
พเยียยังคุยโทรศัพท์ต่อ
“นี่อย่าเพิ่งโวยได้ไหม ฟังก่อน...เอางี้ พี่รออยู่ที่บ้านนั่นแหละ เดี๋ยวฉันไปหา”
พเยียเห็นรถมอเตอร์ไซค์ตำรวจคันหนึ่งแล่นตามประกบข้างรถ แล้วชี้มาที่ตน เตือนไม่ให้โทรศัพท์ระหว่างขับรถ พเยียตกใจ
“ตำรวจ”
พเยียมองไปเห็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้า พเยียตบไฟ หักเลี้ยวรถเข้าไปในห้างสรรพสินค้าทันที
ครู่ต่อมารถพเยียขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของห้าง พเยียมองกระจกหลัง เช็คดูว่ามีตำรวจตามมาหรือเปล่า แต่พเยียกลับเห็นรถของสุบรรณที่ขับตามมา พเยียชะงัก ขับวนหนี สุบรรณขับตาม
พเยียชักเอะใจ ว่าสุบรรณขับรถตามตนมา พเยียคิดไปคิดมา ชั่งใจว่าจะทำอย่างไร พเยีย เห็นป้ายบริการล้างรถ จึงขับตรงเข้าไป สุบรรณ เห็นพเยียจอดรถที่บริเวณคาร์แคร์ สุบรรณหาที่จอดซุ่มดู และเห็นพเยียลงจากรถ ส่งกุญแจให้เด็กรับรถ ก่อนจะเดินเฉิดฉายเข้าไปให้างสรรพสินค้า
สุบรรณรีบลงจากรถมา กะว่าจะตาม แต่เห็นเด็กรับรถขับรถพเยียเข้าไปที่ช่อง service
พนักงานหลายคนเข้ามามะรุมมะตุ้มล้างรถพเยีย สุบรรณมองงงๆ ไม่แน่ใจ
สุบรรณโทร.รายงานอิศร
"คุณพเยียเอารถมาล้างครับ"
อิศรถามกลับ
“แล้วตัวเค้าล่ะ”
“เข้าไปในห้างครับ”
อิศรเอะใจ “เฮ้ย แย่แล้วสุบรรณ รีบตามไป เร็ว”
สุบรรณตาเหลือก วิ่งแนบเข้าห้างไป
แต่ไม่ทันแล้ว เพราะพเยียออกมาเรียกแท็กซี่ที่หน้าห้าง รีบขึ้นรถ ให้แท็กซี่รีบขับรถแล่นออกไป
ไม่นานต่อมาอิศรมาเล่าทุกเหตุการณ์ให้กอหญ้าฟัง กอหญ้าใคร่ครวญ
“คุณพเยียคงรู้ทัน ว่าโดนคุณสุบรรณสะกดรอยตาม”
“ฉันไม่น่าพลาดเลย ไม่งั้นคงรู้ ว่าพเยียจะทำอะไรต่อไป”
อิศรบ่นอุบ
ตอนเย็นวันนั้นที่ย่านชุมชนแออัด พเยียกำลังโวยวายกับนพดลอยู่ที่ในบ้านเช่า
“พวกนังกอหญ้ามันบอกคุณแม่ ว่าฉันไม่ใช่ลูก แถมยังให้คนสะกดรอยตามฉัน ฉันว่ามันเล่นงานฉันแน่ ฉันจะทำยังไงดี พี่นพ ช่วยคิดหน่อยซี ฉันจะทำยังไงดี”
“มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าถอยก็มีแต่เข้าตะรางเท่านั้น”
“ถ้าไม่ถอย แล้วจะทำยังไงล่ะ พี่นพ”
“ไม่ถอยก็ต้องสู้ซี พเยีย ให้นังนภดารามันเซ็นยกสมบัติให้เราให้ได้ บ้านนี้เมืองนี้ ถ้ามีเงินมากพอ ใครมันก็ทำอะไรเราไม่ได้”
พเยียเห็นคล้อยตาม แต่ยังกังวล
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ”
“เราก็ค่อยกำจัดมันซะ อ่อนแอขี้โรคขนาดนั้น ไม่ยากหรอกน่ะ ใครเอาผิดเราไม่ได้ด้วย”
พเยียหน้าตาโล่งอก
“ตกลง”
“ว่าแต่ว่า เราต้องรีบหาให้เจอ ว่าไอ้อิศรเอามันไปซ่อนไว้ที่ไหน”
พเยียยิ้ม “อันนั้นเป็นหน้าที่ของพี่”
นพดลงง “หา”
“ไม่ต้องหาหรอกน่ะ ไม่ยาก ฉันจะบอกวิธีให้”
พเยียยิ้มเจ้าเล่ห์
ทางด้านแตงเดินพาชิษณุพงษ์เข้ามา ทั้งสองหยุดยืนรออยู่ที่ส่วนต้อนรับของล้อบบี้คอนโด
“คุณอิศรพาคุณกอหญ้ากับคุณนภดารามาอยู่ที่นี่ค่ะ เค้าปิดเป็น ความลับ ไม่ยอมบอกใครทั้งนั้น นอกจากเราสองคน
รปภ.วางโทรศัพท์ “โอเค.ครับ คุณสองคนขึ้นไปได้”
“ขอบคุณค่ะ” แตงหันไปบอกชิษณุพงษ์ ขณะที่เดินไปขึ้นลิฟต์ “คุณอิศรสั่งรปภ.ให้กวดขันเรื่องความปลอดภัยมากๆ ค่ะ โดยเฉพาะเรื่องคนเข้าออก ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากคุณอิศรแล้ว ห้ามใครเข้าทั้งนั้น”
“กันท่าคนอื่นล่ะสิ” ชิษณุพงษ์หมั่นไส้
แตงบ่นงึมงำกับตัวเอง “คนเค้ารักกัน เค้าก็ห่วงกันเป็นธรรมดา อิจฉาเค้าล่ะสิ”
ชิษณุพงษ์ไม่ทันได้ยิน ทั้งสองขึ้นลิฟต์ไป
ไม่นานนักชิษณุพงษ์และแตงนั่งอยู่กับนภดาราและกอหญ้า
“ทำไมชิษณุถึงอยากรู้เรื่องล็อกเก็ตของอา”
“เอาไว้เมื่อถึงเวลา ผมจะบอกความจริงทุกอย่างกับคุณอาครับ แต่ตอนนี้ขอให้คุณอาเชื่อใจผมซักครั้ง ล็อกเก็ตอันนั้น อันที่แสดงว่าพเยียคือลูกสาวของคุณอา หน้าตามันเป็นยังไงครับ”
นภดารานึกๆ
“นับตั้งแต่วันที่อาถอดให้กับลูกสาวของอาไป อาก็ไม่ได้เห็นมันอีกเลยเป็นสิบปี”
“แต่คุณอาจำได้ ใช่ไหมคะ” กอหญ้าถาม
“ได้สิจ๊ะ มันติดตัวฉันมาเป็นสิบปี ฉันจำมันได้ติดตา มันเป็นล็อกเก็ตรูปไข่ ทำจากทองคำขาว สลักลวดลายเป็นตราของราชสกุลศิวาวงศ์”
ชิษณุพงษ์ตาวาว ตื่นเต้นสุดๆ
“คุณอามีรูปถ่ายของล็อกเก็ตอันนั้นไหมครับ”
อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 12 วันที่ 14 มี.ค. 56
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทประพันธ์ : ไอริณละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทโทรทัศน์ : ทีมเอ็กแซ็กท์
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย กำกับการแสดง : สันต์ ศรีแก้วหล่อ, วรวิทย์ ขัตติยโยธิน
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย ออกอากาศทุกคืนวันพุธ-พฤหัส 20.10 - 21.40 น. ทาง ททบ. 5
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556
ที่มา manager
