อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 13/2 วันที่ 17 มี.ค. 56
“ฉันอยู่นี่ มีอะไรว่ามา”กอหญ้าลุกขึ้น หันมาเผชิญหน้า
“คุณอาดาราต้องการให้เธอสารภาพ ยอมรับผิด ว่าเธออยู่เบื้องหลังการตายของทุกคน ที่วังศิวาลัย”
พเยียยิ้มในสีหน้า ถามอย่างใจเย็น “ทำไมฉันต้องสารภาพ”
“ถ้าเธอยอมสารภาพ ท่านจะให้เงินเธอสองร้อยล้าน”
ระหว่างนั้นที่อีกมุมหนึ่งในสวน อิศรแอบอยู่หลังต้นไม้ มองไปที่พเยียและกอหญ้า เห็นกอหญ้ากับพเยียยืนคุยกันนิ่งๆ ไม่มีวี่แววว่าจะเกิดเหตุการณ์รุนแรง
“เธอไม่มีทางอื่นที่ดีกว่านี้หรอก ยังไงเธอก็ต้องโดนจับ สารภาพเองไม่ดีกว่าหรือ อย่างน้อย ถ้าเธอพ้นโทษออกมาได้ เธอก็จะมีเงินก้อนใหญ่เอาไว้ใช้”
พเยียมองหน้ากอหญ้า แล้วตอบซื่อๆ
“ตกลง”
กอหญ้าชะงัก แทบไม่เชื่อว่าพเยียจอยอมง่ายๆ “อะไรนะ”
พเยียมองโทรศัพท์ในมือกอหญ้า พลางยื่นมือออกมา
“จะให้ฉันสารภาพใช่ไหม เอาโทรศัพท์มาสิ ฉันจะพูดอัดเสียงลงไปให้”
กอหญ้า ไม่อยากเชื่อ ว่าจะง่ายดายอย่างนี้ แต่ก็ยอมส่งโทรศัพท์ให้
ฟากอิศรชะเง้อมอง แปลกใจเช่นกัน
“ง่ายๆ อย่างงี้เลยเหรอ ไม่น่าเชื่อ”
พเยียเอาโทรศัพท์ของกอหญ้ามาถือไว้ มองหน้ากอหญ้าแล้วพูดยิ้มๆ ทำท่าเหมือนกำลังอัดเสียง
“ฟังฉันดีๆ นะ กอหญ้า แล้วห้ามเอะอะโวยวาย ทำตัวมีพิรุธเป็นอันขาดไม่งั้น หม่อมหลวงนภดาราตายแน่”
กอหญ้าตกใจ พเยียรีบเตือน
“อย่า! บอกแล้วไง ว่าอย่าทำตัวมีพิรุธ พี่นพดลตามไปที่คอนโด แล้วจับตัวคุณแม่เอาไว้ได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้ท่านเจ็บตัว ไปกับฉันซะดีๆ”
“พเยีย เธอจะทำอะไรคุณอา” กอหญ้าตื่นตกใจ
พเยียเหยียดยิ้มพูดดักคอ “มากับฉัน เดินมาด้วยกันดีๆ อย่าตุกติก ฉันรู้นะ ว่าบอดี้การ์ดสุดหล่อของเธอมันกำลังแอบดูเราอยู่…ไป”
กอหญ้าไม่มีทางเลือก ต้องเดินตามพเยียไป พเยียคว้ากอหญ้ามาโอบเอวเหมือนสนิท
“เดินดีๆ อย่ามีพิรุธ ไม่งั้นฉันโทร.กริ๊กเดียว คุณแม่เจ็บตัวแน่”
พเยียพากอหญ้าเดินไป แต่แอบเอาปืนจี้เอวกอหญ้าไว้
อิศรมองอยู่ตลอดเวลา เริ่มเอะใจ
“ท่าไม่ค่อยดี เอาไงดีวะ”
อิศรตัดสินใจแอบย่องตามไป
ไม่นานนักพเยียพากอหญ้าเดินมาที่รถของตัวเองตรงริมถนน เปิดประตูข้างคนขับ พูดขู่เสียงนิ่งๆ
“เข้าไปในรถ อย่าร้องนะ ไม่งั้นคุณแม่ตาย”
กอหญ้ายังไม่ยอมขึ้นรถ พยายามพูดถ่วงเวลา
“พเยีย...อย่าทำผิดอีกเลยนะ แค่นี้เธอก็...”
“เข้าไป” พเยียเสียงดังขึ้นอีก
กอหญ้า ขืนตัวไว้ แล้วหันไปเห็นอิศรอยู่ไกลๆ
“คุณอิศร ช่วย...”
กอหญ้าพูดไม่ทันจบคำ ยินเสียงดังพลั่ก! พเยียใช้สันปืนทุบก้านคอกอหญ้าจังๆ
อิศรตามมาและแอบดูอยู่ ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างกอหญ้าทรุดลงกับพื้น
“กอหญ้า”
พเยียผลักร่างกอหญ้าเข้าไปในรถแล้วปิดประตู อิศรวิ่งตามมาไม่ทัน ได้แต่ร้องตะโกนอย่างโมโห
“หยุดนะ พเยีย กอหญ้า กอหญ้า”
อิศรเห็นรถพเยียพุ่งไปไกลแล้ว อิศรชะงัก ทั้งตกใจ ทั้งโกรธตัวเอง อิศรรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดด่วน
“ครับ ผมชื่ออิศร อดิศวรนะครับ ผมขอแจ้งเหตุร้าย มีคนลักพาตัวแฟนผมไปครับ”
ชิษณุพงษ์ได้สติขึ้นมา ยังไม่รู้ตัวว่าอยู่ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล รีบลุกขึ้น
“คุณอา” ชิษณุพงษ์รู้สึกเจ็บตรงแขนที่เจาะให้เลือดอยู่ร้อง “โอ๊ย”
แตงรีบเข้ามาดู
“คุณณุ” พร้อมกับจับไว้ “ระวังค่ะ หมอให้เลือดอยู่”
“แตง” ชิษณุพงษ์งุนงง “ฉันมาที่นี่ได้ยังไง แล้วเธอล่ะ”
“รปภ. เค้าไปเจอคุณณุนอนจมกองเลือดอยู่ เลยพามาส่งโรงพยาบาล แล้วเค้าก็ใช้มือถือคุณณุ โทร.ไปที่บ้าน...มันเกิดอะไรขึ้นคะ คุณณุ” แตงเล่าปิดท้ายด้วยคำถาม
ชิษณุพงษ์ยังจะลุกไปให้ได้ “ไอ้คนที่ชื่อนพดลมันทำร้ายฉัน มันจับตัวคุณอาดาราไป”
แตงห้ามไว้ “เดี๋ยวแตงไปแจ้งตำรวจเองค่ะ”
“แล้วกอหญ้าล่ะ กอหญ้าอยู่ไหน เค้ารู้เรื่องนี้หรือยัง”
แตงทำตาปริบๆ สีหน้าลำบากใจสุดๆ เหมือนไม่อยากพูดว่ากอหญ้าอยู่ไหน
ขณะเดียวกันสุบรรณจอดรถอยู่บริเวณริมถนนสายเปลี่ยวแห่งหนึ่ง กำลังโทรศัพท์หาอิศร
“เป็นยังไงบ้างครับ คุณอิศร ได้เรื่องอะไรบ้างไหม”
อิศรยืนอยู่กับตำรวจ ที่กำลังตรวจสอบรถของพเยียที่จอดทิ้งไว้ สีหน้าอิศรกลัดกลุ้มมาก
“เราเจอรถของพเยียจอดทิ้งไว้ข้างถนน แต่คนหายแล้ว ไม่รู้ว่าหายไปไหน” อิศรบอก
“คุณนภดาราก็หายไปด้วยครับ ผมว่า คุณพเยียคงพาคุณกอหญ้าไปหาคุณนภดาราแน่ๆ”
อิศรได้คิด “งั้นแกไปเจอฉันที่คอนโดเดี๋ยวนี้เลย สุบรรณ ถ้าเราหาตัวคุณอาดาราเจอ เราก็ต้องเจอกอหญ้า”
อิศรวางสายด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
รถคอนเทนเนอร์ที่นพดลเช่ามา ขับแล่นมาตามทาง กอหญ้าโดนมัดนอนกลิ้งไปมาอยู่หลังรถ เมื่อกอหญ้าได้สติ พยายามลุกขึ้น หาทางเอาตัวรอด แต่รอบด้านเป็นผนังตู้คอนเทนเนอร์ทึบ กอหญ้าไม่รู้จะทำยังไง
ส่วนที่ด้านหน้า นพดลเป็นคนขับ มีพเยียนั่งอยู่ข้างๆ
“แล้วพี่เอาคุณแม่ไปไว้ที่ไหน”
นพดล ยิ้มล้อ “โอ้โห เรียกคุณแม่เต็มปากเชียวนะ”
“มันเคยปากน่ะ อย่ามานอกเรื่องดีกว่า พี่เอามันไปไว้ไหน ปลอดภัยดีหรือเปล่า”
“ไม่ต้องห่วงน่ะ อีกอึดใจเดียว เราก็เป็นเศรษฐีกันแล้ว พเยีย”
รถแล่นมาถึงบริเวณสี่แยก นพดลจอดรถติดไฟแดงอยู่ จู่ๆ มีมอเตอร์ไซค์พลเมืองดีมาจอดข้างๆ รอไฟแดงเช่นกัน
ด้านกอหญ้าเห็นรถหยุด ตัดสินใจยกเท้าถีบ แล้วเอาตัวกระแทกรถตู้ หวังให้เกิดเสียงคนขับมอเตอร์ไซค์ได้ยิน หันไปมอง เห็นเหมือนมีอะไรกระแทกตู้ดังตึงๆ แล้วได้ยินเสียงตะโกนตามมา
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
คนขับมอเตอร์ไซค์ตกใจ รีบเลื่อนตัวไปข้างหน้า ตะโกนบอกพเยียกับนพดล
“น้องครับ น้อง มีคนติดอยู่ในตู้ข้างหลังแน่”
พเยียตกใจ “พี่นพ ซวยแล้ว”
คนขับมอเตอร์ไซค์จอดรถแล้วลงจากรถ มาเกาะข้างประตูรถนพดล
“น้อง มีคนอยู่หลังรถแน่ะ เค้าร้องให้ช่วยใหญ่เลย น้องเปิดหลังรถดูหน่อยสิครับ”
“พี่นพ เอาไงดี” พเยียลนลาน
นพดลนิ่งคิดมองไปเห็นไฟยังแดงอยู่ นพดลตัดสินใจเหยียบคันเร่งทะยานออกไป กระแทกชายคนขับมอเตอร์ไซค์ล้มกลิ้ง
“เฮ้ย อะไรวะ”
คนขับมอ’ไซค์มองตามงงๆ เห็นท้ายรถแล่นฝ่าไฟแดงออกไป รถคันอื่นที่วิ่งมาต้องเบรคกันดังสนั่น
ส่วนที่ด้านหลังรถ กอหญ้าล้มกลิ้งตามแรงเหวี่ยงของรถ เจ็บจนจุก
รถเช่าของนพดลก็รอดไปได้
คนขับมอ’ไซค์จำทะเบียนรถเช่าได้แม่นยำ
ทางด้านนภดาราถูกนพดลขังไว้ที่บ้านร้างในสวนแห่งหนึ่ง โดยนั่งอยู่บนเก้าอี้ มีเชือกผูกมือ ผูกขาเอาไว้แน่นหนา นภดาราพยายามร้องให้คนช่วย
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย มีใครได้ยินไหมคะ ฉันโดนจับมาขังไว้ค่ะช่วยด้วย”
มีเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามา ไม้กระดานบ้านลั่นอ๊อดแอ๊ด นภดาราใจเต้น กลัวก็กลัว หวังก็หวัง ตัดสินใจตะโกนออกไป
“ใครอยู่ข้างนอกคะ ช่วยฉันด้วยค่ะ ช่วยปล่อยฉันออกไปที แล้วฉันจะให้รางวัล”
ประตูเปิดผัวะ นภดาราชะงัก ผงะ เมื่อเห็นพเยียเดินเข้ามา ทั้งกลัว โกรธและเกลียด
“พเยีย”
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ ไม่เห็นกันตั้งวันนึง คุณแม่ไม่คิดถึงพเยียเหรอคะ”
“อย่ามาเรียกฉันว่าแม่” พเยียชักสีหน้า “เธอไม่ใช่ลูกฉัน เธอทำอะไรเอาไว้ ฉันรู้หมดแล้ว”
พเยียเหยียดยิ้ม เดินเข้ามาหานภดารา
“ก็ดี จะได้ไม่ต้องปั้นหน้าใส่กัน” พเยียร้องเรียก “พี่นพ”
นพดลเดินตามเข้ามา เอาพินัยกรรมที่เขียนใหม่เรียบร้อย วางลงตรงหน้านภดารา
“อ่ะ เซ็นชื่อซะ”
นภดาราไม่ยอม “ไม่”
พเยียเอาปากกามาเตรียมพร้อม นภดารามองพินัยกรรม
“เซ็นซะ ไม่งั้นฉันจะ...”
นภดารามองหน้า พูดท้าทาย
“เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เพราะถ้าฉันตาย เธอก็ไม่ได้สมบัติอยู่ดี”
พเยียยิ้มสะใจ
“จริงด้วย...ถ้างั้น ฉันฆ่าลูกแกดีกว่า”
นภดาราใจหายวาบ
“กอหญ้า”
พเยียหัวเราะเยาะ “รู้แล้วเหรอ ดี จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย”
“กอหญ้าอยู่ที่ไหน เธอจับลูกฉันมาเหรอ ตอนนี้ลูกฉันอยู่ที่ไหน”
“อยู่ที่นี่แหละ” ยื่นปากกาไปให้อีก “เซ็นซะ แล้วฉันจะให้แม่ลูกได้เจอกัน”
นพดลขู่เสริม “แต่ถ้ามัวแต่อืดอาดยืดยาก แกอาจจะได้เห็นแค่นิ้ว หรือใบหู ของนังกอหญ้า ลูกสาวแก”
นภดารารับปากกามา มือไม้สั่น ห่วงกอหญ้า
ทางด้านกอหญ้านั่งอยู่ในห้อง มองไปรอบๆ พบว่าตัวเองถูกมัดอยู่ในห้องอับทึบห้องหนึ่ง ในห้องไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไร นอกจากพวกลังกระดาษเก่าๆ กับตู้เสื้อผ้าเก่าๆ
กอหญ้าพยายยามเข้าไปใกล้ ยกเท้าถีบกระจก จนกระจกแตกกระจายลงมาที่พื้น กอหญ้าพยายามถดตัวเข้าไปหยิบกระจกขึ้นมา และพยายามใช้กระจกตัดเชือกที่มัดข้อมือตัวเอง
กอหญ้ามุ่งมั่นตัดเชือก โดยไม่สนใจว่ามือ นิ้วและข้อมือกอหญ้าถูกกระจกบาด จนมีเลือดซึมออกมา
ฝ่ายนภดารากำลังต่อรองกับพเยีย
“ขอฉันเจอหน้าลูกก่อน ฉันอยากเจอลูก”
พเยียมองนภดาราอย่างโกรธขึ้ง
“เซ็นชื่อก่อน”
“ไม่ จนกว่าฉันจะได้เห็นหน้าลูก”
“เอ๊ะ อีนี่ กูบอกให้เซ็น”
นพดลบันดาลโทสะ กระชากนภดาราให้หน้าหงายขึ้น ตบไปฉาดใหญ่ นภดาราเลือดกบปาก แต่ไม่กลัว
“เธอสองคนอาจจะหลอกฉันก็ได้ ฉันต้องเห็นหน้าลูกก่อน ฉันต้องเห็นก่อน ว่าลูกฉันปลอดภัย”
นพดลขยับจะตบอีก พเยียคว้ามือไว้ ส่ายหน้าห้าม นภดาราหันไปอ้อนวอน
“พเยีย เธอก็รู้ ว่าลูกสำคัญกับฉันมากกว่าทรัพย์สินอะไรในโลก ขอให้ฉันได้เจอหน้าลูกก่อนเถอะนะ ให้ฉันแน่ใจก่อน ว่าลูกฉันปลอดภัย แล้วฉันจะเซ็นพินัยกรรมให้เธอ”
พเยียมองหน้านภดารา แววตาริษยา เจ็บปวด
“ได้สิ” พเยียหันไปหานพดล “พี่นพ ไปเอาตัวนังกอหญ้ามา”
นพดลเดินออกจากห้องไป
พเยียมองนภดารา ด้วยแววตาเกลียดชัง
นพดลเปิดประตูห้องเข้ามา ชะงักมองเห็นเศษแก้ว และเชือกที่พื้น
“นังกอหญ้า”
นพดลเห็นหน้าต่างด้านหนึ่งเปิดอยู่ นพดลวิ่งไปชะโงกมองตาม ไม่เห็นใคร นพดลตกใจ ตะโกนลั่น
“พเยีย ..พเยีย มานี่เร็ว”
พเยียวิ่งมา หน้าตาขัดใจ
“เอะอะโวยวายอะไร” พเยียชะงัก เมื่อเห็นห้องว่างเปล่า “นังกอหญ้าล่ะ”
“มันหนีไปแล้ว”
ทั่วทั้งห้องว่างเปล่ามีแต่เศษเชือกกับเศษแก้วระเกะระกะอยู่ พเยียกำมือแน่น สายตาวาววับด้วยความโกรธแค้น หันไปพยักหน้าบอกนพดล
“มันยังหนีไปไม่ได้ไกลหรอก พี่นพ”
กอหญ้าวิ่งหลบไปตามท้องร่องสวน พยายามแอบซ่อนตัว ตาสอดส่ายมองไปรอบๆ เห็นแต่ต้นไม้รกครึ้ม ไม่มีบ้านคน กอหญ้าหน้าเสีย
“ที่นี่มันที่ไหนก็ไม่รู้”
กอหญ้าทำท่าจะหนีต่อไป แล้วได้ยินเสียงปืน ปัง! ดังมาจากบ้านร้าง กอหญ้าชะงัก
“เสียงปืน!”
แล้วได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องอย่างตกใจ เจ็บปวด กอหญ้าหน้าเสีย
“คุณอาดารา!”
นภดาราโดนยิงถากๆ ที่แขนซ้าย เลือดไหลซึม พเยียยืนมองอย่างเลือดเย็น
“ช่วยไม่ได้นะ คุณบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เอง”
นภดาราเจ็บปวด แต่ฝืนเข้มแข็ง “ที่ผ่านมา ฉันรักเธอ ฉันดีกับเธอมาตลอดทำไมเธอทำกับฉันอย่างนี้ พเยีย”
“ดีเหรอ รักเหรอ ถ้าแกรักฉันจริง ป่านนี้ฉันก็เสวยสุขไปแล้วซี ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก”
พเยียเข้ามากระชาก ให้นภดาราเงยหน้าขึ้น
“ทั้งแก ทั้งพ่อแก ทั้งอาแก ทั้งนังชื่น ไม่มีใครรักฉัน ไม่มีใครอยากให้ฉันได้ดีมีสุข ฉันถึงต้องทำแบบนี้”
“ไม่จริง...ฉันรักเธอ เธอต่างหากที่ปล่อยให้ความโลภ ความอิจฉาริษยามาบังตา จนมองไม่เห็นความดีของใครทั้งนั้น”
พเยียจิกหัวนภดาราจนแหงนหงาย “ไม่ต้องมาสอน ฉันไม่ใช่ลูกของแกแล้วเซ็นพินัยกรรมให้ฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก”
กอหญ้าพยายามแอบดูเหตุการณ์จากรอยแตกข้างบ้าน
“พเยียไม่ใช่ลูกของคุณอาจริงๆ ด้วย”
กอหญ้าเห็นนภดาราโดนทรมาน กลุ้มใจ หันมองหาอาวุธ แต่ไม่มี
“จะช่วยคุณอายังไงดี”
ส่วนในห้องพเยียคาดคั้นนภดาราอย่างหนัก
“เซ็นสิ เซ็น”
อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 13/2 วันที่ 17 มี.ค. 56
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทประพันธ์ : ไอริณละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทโทรทัศน์ : ทีมเอ็กแซ็กท์
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย กำกับการแสดง : สันต์ ศรีแก้วหล่อ, วรวิทย์ ขัตติยโยธิน
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย ออกอากาศทุกคืนวันพุธ-พฤหัส 20.10 - 21.40 น. ทาง ททบ. 5
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556
ที่มา manager
